DÜNYAYA FARKLI BİR YOLCULUK

 

Küçük bir gözeden ibaretti en başında. Sonra bölündü, bölündü; çoğaldı ve büyüdü. Fetüs denilen bir can varlık, doğmak için yola çıkmıştı. Suyun içinde yüzmek eğlenceliydi de burası biraz karanlık mıydı ne? Allah'tan, dışarıda bir yerden sesler geliyordu.

 Henüz doğmamış bir canlı olarak anne karnından dış dünyayı anlamaya çalışıyordu. Duyduğu kelimeler anlamsızdı; kromozom anomalisi, ense saydamlığı, down sendromu…neydi bunlar? Belli ki onun hakkında konuşuyorlardı. Çünkü karnında olduğu annesi ağlamaya başlamıştı. Bir eliyle karnını sıvazlıyor ve ‘’canım bebeğim’’ diyordu. Dokunuşunu hissediyor ve sözleriyle seviniyordu ama neden ağlıyordu? Annesinin ağlama seslerinin devam etmesinden ve babasının teselli etmelerinden kötü bir şeyler olduğunu anlamıştı..

Doktorun muayenehanesinden çıkan anne ve baba evlerine gidip Down Sendromunu araştırmaya başladılar.

Sonuç itibarıyla eğer Down Sendromlu bir çocuk olursa kasları zayıf, öğrenmesi yavaş, konuşma, hareket, sosyal, duygusal ve özbakım alanlarındaki gelişiminde gecikme olacakmış. Bir de onu gören herkes tanıyacakmış, bir nevi ünlü bir şahsiyet olacakmış. Gözleri çekik, burnu basık, dili biraz büyük, saçları ince ve düz, parmakları kısa olacakmış. O kadar cana yakın olacakmış ki onu sevmeden edemeyeceklermiş. Bundan iyisi can sağlığı! Can sağlığı demişken bu hastalığa başka rahatsızlıklar da eşlik edebilirmiş. Kalp, bağırsak, tiroit, işitme sorunları...

Anne ve babasının neye üzüldüklerini anlamıştı artık...

Annesi tüm risklere rağmen, nasıl olursa olsun onu doğurmak istediğini söyledi evdekilere.
Anne karnındaki bebek, sevinçten olduğu yerde hareketlenmeye başladı. Annesi tekmelerle irkiliyor, her harekette onun da içini bir sevinç kaplıyordu.

Demek ki seçeneklerde onu istememekte varmış diye düşündü doğmamış bebek.

Bir yandan anne ve babasını takdir etti. Çünkü kontrol edemeyecekleri bir durumu kabullenmeye ve ona uyumlanmaya odaklanmışlardı.

Deneyimsel Tasarım Öğretisi der ki; farklılıkları kabul edip uyum sağlayan, süreci yönetir.

Günler ve haftalar geçmeye devam ediyordu. Biraz kilo almış, büyümüştü. Bulunduğu yer iyice dar gelmeye başlamış ve artık kurtulsam buradan diye düşünüyordu. O sırada dışarıda bir telaş oldu; koşuşturma sesleri, "Çabuk acele et, geliyor... gibi konuşmalar duydu. Kısa bir uykuya dalmıştı. Uyandığında daha önce bulunduğu yerden farklı bir yerde olduğunu anladı. Etrafında bir sürü yabancı vardı ve gerçekten de herkes onu sevgiyle kucaklıyordu. Ünlü olmak, işte böyle bir şey diye düşünüp yeniden uykuya daldı.